توافقي نا نوشته

فاطمه صادقي در مقاله اي كه در مجله آفتاب به چاپ رسيده است در پاسخ به نظرياتي كه منكر وجود جنبش زنان در ايران مي شوند ، معتقد است كه جنبش زنان ايران يك جنبش جديد است يعني چون تك تك زنان جامعه به طور همزمان خواسته فردي شان را پي گيري مي كنند مثلاً تعداد زيادي از زنان براي بهبود زندگي شخصي خودشان درخواست طلاق مي كنند ،‌عمل فردي آنها به صورت يك جنبش اجتماعي درآمده است. كمپين مجرايي است براي بيان اين خواسته فردي زنان . وقتي كمپين را براي زنان در مكان هاي عمومي مثل مترو و دانشگاه توضيح مي دهم اغلب زنان به محض شنيدن موضوع مورد اعتراض ما لبخند مي زنند . ابتدا فكر مي كردم كه كار ما به نظرشان مسخره و بي نتيجه است . به همين دليل با حالتي حق به جانب ازبعضي از آنها سئوال كردم كه چرا معمولاً خانم ها لبخند مي زنند .خوشبختانه من اشتباه مي كردم . لبخند آنها نشانه رضايت و حمايت بود. خانم جواني در پاسخ به اين سئوال گفت :«خانم ها لبخند مي زنند چون شما مشكلات شخصي آنها را مطرح مي كنيد.» خانم مسني به دوستش گفت : « شوهر فاطي خانم هم طلاقش داد و بچه اش رو ازش گرفت » خانم ميانسالي شروع به درد دل در خصوص مشكلات دخترش با دامادش كرد و دختر دانشجويي هم گفت كه همين چند روز پيش با دوستانش سر همين مسئله بحث كرده است . اما خانم هايي كه قبلاً كمپين راجاي ديگري امضا كرده اند بيش از همه خوشحال مي شوند . آنها با افتخار اين موضوع را مطرح مي كنند و طرح كمپين و نابرابري هاي قانوني را براي دوستانشان يا حتي كساني كه نمي شناسندشان توضيح مي دهند . گاهي فكر مي كنم نوعي توافق برنامه ريزي نشده بين مان وجود دارد . اين دردها و تجربه هاي مشترك ماست كه ما را اين چنين به هم پيوند مي زند و كمپين مثل گروههاي ارتقاي آگاهي به ما يادآوري مي كند كه «شخصي سياسي است» مشكلات ما ناشي از ساختارهاي مردسالار حاكم بر جامعه است و حل آنها نيز در گرو تغيير اين ساختارهاست